Atopowe zapalenie skóry bywa zaliczane do chorób psychosomatycznych, czyli takich w których istotną rolę odgrywa podłoże psychogenne. W psychosomatyce – dziale medycyny i psychologii zajmującej się wzajemnymi związkami ciała i psychiki – chorobą psychosomatyczną określa się: zaburzenia czynności narządu bez uchwytnych znamion jego morfologicznego uszkodzenia. Mechanizm psychosomatyczny opiera się na istniejącym widocznym wpływie czynników emocjonalnych i psychicznych (często nieuświadamianych) na stan zdrowia człowieka.
Powszechnie wiadomo, że stres odgrywa dużą rolę, a niekiedy jest wyłącznym czynnikiem w rozwoju większości chorób skóry takich jak: Wypadanie włosów, brodawki, trądzik, świąd, liszaj, egzema, łuszczyca, łojotokowe zapalenie skóry i inne. Problemy emocjonalne mają wpływ na pojawianie się i przebieg astmy oskrzelowej, zespołu skroniowo-żuchwowego, zespołu jelita drażliwego. Istnieje również pogląd, że pewne określone typy osobowości bardziej niż inne są podatne na wystąpienie chorób psychosomatycznych.
W atopowym zapaleniu skóry, któremu towarzyszy zazwyczaj występowanie reakcji alergicznych na określone alergeny, stres i powodowane emocjami przyspieszone krążenie i rozgrzanie skóry mogą nasilać objawy choroby, wystąpienie świądu, zaczerwienienia i opuchlizny skóry powoduje napięcie psychiczne, rozdrażnienie, niecierpliwość, które nasilają się znacznie, gdy pojawiają się zmęczenie i bezsenność – świąd nasila się w nocy, uniemożliwiając spokojny sen.
Wszystko to sprzyja powstaniu błędnego koła w AZS – poza ewidentnymi reakcjami uczuleniowymi, nie wiadomo co jest pierwotną przyczyną utrzymującego się stanu chorobowego. Wśród lekarzy istnieje pogląd, że stres, predyspozycje psychiczne czy charakter nasilają objawy atopowego zapalenia skóry, ale nie są bezpośrednią przyczyną jego wystąpienia.
Zobacz także
Linki zewnętrzne