Drapanie - reakcja na świąd, bardzo trudna lub niemożliwa do powstrzymania. Powoduje powstawanie przeczosów i ran, ułatwia powstawanie infekcji skóry. Drapanie jest jednym z elementów błędnego koła.
Ludzie z zewnątrz, patrząc na drapiącą się osobę z AZS, mówią Nie drap się, nie zdając sobie sprawy, że tylko przyczyniają się do pogłębienia frustracji tej osoby i pogorszenia jej samopoczucia.
Dlaczego tak jest? Otóż przy silnym świądzie skóry, powstrzymanie się od drapania jest niemożliwe. Nawet jeżeli osoba powstrzyma się od drapania przez cały dzień, to i tak podrapie się w nocy.
Innymi słowy, drapanie jest poza kontrolą osoby z AZS. Mówiąc Nie drap się wydajemy polecenie niemożliwe do zrealizowania na dłuższą metę! Dodatkowo sugerujemy, że drapanie się jest czymś niewłaściwym lub złym. W ten sposób tworzymy sytuację, w której osoba z AZS będzie chować się i drapać w samotności, mając jednocześnie poczucie, że robi coś złego, co będzie powodować wzrost stresu i wpędzać ją w błędne koło.
Dlatego należy osobie tej pozwolić się podrapać tyle ile musi lub potrzebuje. Oczywiście im mniej, tym lepiej. Ilość drapania zależy od ogólnego stanu skóry oraz poziomu stresu.
Osoby zdrowe mówią Nie drap się, ponieważ widzą że drapanie uszkadza skórę i widzą w tym powód problemów ze skórą. Oczywiście, jest prawdą że drapanie uszkadza skórę. Jednak w przypadku AZS, wpływ drapania jest tylko częściowy. Przy nasilonym AZS skóra sama “rozpada się”, nawet jeżeli się jej nie drapie. Wystarczy szorstki materiał, potarcie, a czasami nawet nic nie trzeba. Skóra i tak czerwienieje, łuszczy się i pęka.
Osoby z AZS oraz ich otoczenie muszą zaakceptować drapanie jako objaw choroby niezależny od woli osoby chorej. Jeżeli chory się drapie, znaczy to, że go swędzi na tyle mocno, że nie może się powstrzymać. W takiej sytuacji najlepiej zostawić chorego w spokoju. Jeżeli chcemy pomóc, musimy zacząć od innej strony, patrz: terapia.