Uogólniony stan zapalny skóry, obejmujący ponad 90% powierzchni ciała. Rozległa odpowiedź zapalna i wzrost przepływu krwi przez skórę prowadzą do zaburzeń podstawowej przemiany materii, równowagi wodno-elektrolitowej, utraty białka i hipoalbuminemii, enteropatii, niedokrwistości oraz hipotermii. Może stanowić objaw AZS, szczególnie jeśli rozwija się w późniejszym wieku[1]. Inne choroby przebiegające z erytrodermią to m.in. łuszczyca i łojotokowe zapalenie skóry. Choroby o tle alergicznym odpowiadają za niemal połowę przypadków erytrodermii, w tym AZS około 20%[2]. Kolejnym czynnikiem wywołującym są leki, m.in. antybiotyki i NLPZ.
W ekstremalnych przypadkach obserwuje się wyłysienie i utratę paznokci. Erytrodermia może także współistnieć ze zmianami nowotworowymi, dlatego wymaga okresowej kontroli lekarskiej[3].
Erytrodermia zagraża wystąpieniem zagrażających życiu powikłań sercowo-naczyniowych, wątrobowych i nerkowych.
Badanie histopatologiczne wycinka skóry jest rekomendowaną metodą do diagnostyki etiologii erytrodermii. Ocenia się, że może ono pomóc w identyfikacji podłoża erytrodermii w ponad 50% przypadków. W tym celu konieczne jest prawidłowe i często wielokrotne pobranie biopsji skórnej.
Bibliografia
[1]
[2]
[3]